Rozdział 9

- Lu ona jest piękna- Vils już od kilku minut zachwyca się moją blado różową sukienka zaprojektowana przez moją mamę. Jest to ostatnia sukienka jaką zaprojektowała przed swoją śmiercią, podobno wzorowała się na sukience którą dostałam od taty na piąte urodziny. Obcisły gorset pokryty koronką i takie same koronkowe rękawy, do tego odkryte plecy. Od pasa w dół rozlegają się tiulowe warstwy również przykryte delikatna koronką. Ta sukienka idealnie do mnie pasuje i mam nadzieje że będę wyglądać w niej wyjątkowo.
- A ty masz już sukienkę? - pytam Vils a ta od razu smutnieje.
- Jeszcze nie, i wątpię żebym znalazła coś ładnego w cenie którą mogę zapłacić.
- Vils wiesz że ja...
- Nie Lu- przerywa mi- nie będę ani ciebie ani taty prosić o pieniądze, i nawet nie waż się mi kupować sukienki za moim plecami! - grozi mi palcem.
- Violetta głuptasku, nic nie chcę Ci kupować, ja już ją mam! - uśmiecham się szeroko i wyjmuje z szafy pudełko z fioletowa kokarda. - I nawet nie waż mi się odmawiać! Ją też zaprojektowała moja mama- podaję jej pudełko a ona patrzy na mnie groźnym wzrokiem. Jednakże przyjmuję prezent, delikatnie unosi jego wieko i szeroko otwiera oczy.
- Lu ona jest piękna- mówi po czym wyciąga z pudełka kobaltowa długą suknie. Sukienka jest podtrzymywana przez dwa srebrne ramiączka i do tego wygląda jak obsypana srebrnym pyłem, jest dobrze dopasowana do ciała i ma rozcięcie do połowy uda. Już widzę minę Verdasa jak zobaczy w tym Vilu. - Tak Ci dziękuję- kuzynka rzuca się mi na szyję i mocno przytula.
- Nie masz za co mi dziękować, ja tylko dostarczam prezent.

- No ale ja Ci mówię Lu on to robi specjalnie! - krzyczy Vils a co druga osoba na korytarzu patrzy na nią jak na chorą psychicznie.
- No ale Viola pomyśl logicznie, przecież...
- Nie! Nie rozumiecie że Leon  Verdas jest gorszy od epidemii Gruźlicy! - przerywa mi i znów chce nam wcisnąć jak to bardzo go nienawidzi.
- Sory Vils, ale jak dla mnie Lu ma racje, nie uważasz że zaczynasz już przesadzać? - popiera mnie Fran a ja posyłam jej dziękujące spojrzenie, może jej uda się przemówić do małego móżdżku mojej kuzynki.
- A jak dla mnie to Viola ma rację- wtrąca Cami a ja mam ochotę ją udusić, już mam jej powiedzieć coś bardzo niemiłego gdy uprzedza mnie Naty.
- Cams ty chyba sobie kpisz! Przecież widać że Verdas poza nią świata nie widzi i zrobiłby dla niej wszystko. Jak dla mnie chłopak wpadł po uszy.
- Błagam dziewczyny dość! Tak mi nie pomagacie. Zresztą co do Verdasa stracił swoje minimalne szanse w momencie kiedy uderzył Alexa.- ona kłamie, to widać. Verdas ma jeszcze szanse i to dość spore a ja mu pomogę. Na samą myśl o zabawie w swatkę się uśmiecham.
- Mam nadzieję, że masz taką minę bo myślisz o mnie- słyszę za sobą ten dobrze znany głos i szybko się odwracam.
- Jejku Fede, przestraszyłeś mnie. - mówię oskarżycielsko a chłopak zbliża się do mnie i daje całuska w nosek.
- Wybacz księżniczko, mam nadzieję że nie będziecie złe jeśli porwę Lu na czas lunchu? - zwraca się do dziewczyn, a te oprócz Violetty stoją wpatrzone w nas z szeroko rozwartymi oczami.
- Jasne że nie, jest cała twoja- mówi Vils i robi minę " If you know, what I mean". Zabije ją, po prostu ją kiedyś ukatrupię. Fede tylko kpiarsko się uśmiecha i splatając nasze dłonie wchodzi na stołówkę

- Mam dość, wszyscy się na nas gapia- wzdycham ciężko i patrzę na Włocha, który siedzi po przeciwnej stronie stolika. Mam już serdecznie dość tego że prawie każdy w stołówce się na nas gapi i szepcze coś po cichu, czy to aż takie dziwne, że siedzę z Pasquarellim.
- Myślałem, że się już przyzwyczaiłaś. - uśmiecha się kpiarsko- w końcu ogląda się za tobą co drugi chłopak w szkole- warczy przez zęby i zaciska dłonie w pięści. Nie no nie wierzę.
- Czyżby ktoś tutaj był zazdrosny? -pytam retorycznie po czym splatam nasze dłonie położone na stole- Feduś spójrz na mnie, proszę-  chłopak niechętnie podnosi wzrok, a ja szczerze się do niego uśmiechem- nie musisz być zazdrosny, zaufaj mi- mówię patrząc prosto w jego oczy.
- Postaram się- posyła mi swój szelmowski uśmiech, a w moim brzuchu coś się przewraca. - A tak zmieniając temat wybierasz się w sobotę na bal? - pyta a ja twierdząco kiwam głową-  No to już wiem o kogo będę się licytował- mówi a ja czuję że się rumienie

- Moje życie to kompletna porażka! - mówi Leon siadając koło Federico i uderza głową o stół. Mina Fede wyraża wszystko, mam ochotę wybuchnąć śmiechem jednak powstrzymuje się ze względu na załamanego Meksykanina. Posyłam Fede spojrzenie mrożące krew w żyłach by nie palnął czegoś głupiego i sama wkraczam do akcji.

- Leon? - chłopak podnosi głowę i patrzy na mnie żałosnym wzrokiem - Co się stało? - pytam ostrożnie licząc na to że chłopak mi odpowie.

- Violetta- no oczywiście - powiedziała że po tym co zrobiłem Alexowi nie mam u niej najmniejszych szans i żebym się nie łudził - mówi smutno i znów uderza głową w stół. Federico w tym momencie wybucha śmiechem i choć ja tez mam ochotę się roześmiać, zachowuję jednak zimną krew. Z całej siły wymierzam Pasquarelliemu kopniaka pod stołem by choć trochę się uspokoił. Chłopak patrzy na mnie zdziwiony a ja głową wskazuje na Leon by coś zrobił.

- Leon stary nie załamuj się - Włoch kładzie dłoń na ramię Verdasa i stara się go trochę pocieszyć- Popatrz na to tak, straciłeś szanse czyli kiedyś je miałeś- mówi, a ja uderzam się dłonią w czoło. Federico patrzy na mnie zdziwiony a ja spojrzeniem nakazuję mu milczeć. To już nawet German lepiej pociesza.

- Leon - odzywam się niepewnie- a gdybyś tak przeprosił Alexa- proponuję a Verdas patrzy na mnie z przerażeniem w oczach.
- Czy Ciebie kobieto do reszty pojebało?- krzyczy za co dostaje w łeb od swojego przyjaciela.
- Grzeczniej- warczy Fede i mierzy Verdasa wzrokiem, ten tylko wywraca oczami i ponownie na mnie spogląda.
- Mówisz poważnie Lu? - pyta zdziwiony - przecież mi to przez gardło nie przejdzie.
- Całkowicie poważnie. Pomyśl tylko przepraszając go zyskasz w oczach Violetty i nie będziesz miał wroga. Te przeprosiny nawet nie muszą być szczere, ważne tylko żeby Vils i Alex w nie uwierzyli. - mówię spokojnie i patrzę na zdziwione twarze chłopaków.
- Dobre wykorzystam to, dzięki Lu! - mówi po czym szybko wychodzi ze stołówki.
- Muszę przyznać, że mnie zaskoczyłaś Ferro, nie wiedziałem że jesteś aż tak przebiegła - mówi Fede posyłając mi swój kpiarski uśmieszek. Ja również uśmiecham się złośliwie i pochylam się nad stołem.
- Jeszcze wiele o mnie nie wiesz Pasquarelli - szepczę wprost do jego ucha po czym delikatnie przygryzam jego płatek - Idę na Włoski, postaraj się nie spóźnić- mówię i pewnie odchodząc, zostawiam go oniemiałego przy stoliku. Ferro znowu górą.

-Mówię Ci Lu, to było niesamowite. Leon tak po prostu go przeprosił i to przed wszystkimi. Normalnie kosmos. - Vils już od dobrych pięciu minut nie mówi o niczym inny, tylko o efektownych przeprosinach Verdasa. I kto tu jest geniuszem.
- Czyli co, jednak nie jest taki straszny jak mówiłaś? - pytam patrząc na kuzynkę ze złośliwym uśmieszkiem.
- Nie, dziś okazał ludzką twarz- przewraca oczami a ja uśmiecham się tryumfalnie, może jednak zeswatanie ich nie będzie takie trudne jak myślałam.

- Naprawdę nie wiem co go naszło na takie zmiany ale ja jestem jak najbardziej na tak. - No nie wieżę wystarczył jeden dobry krok Leona by ta zaczęła o nim miło mówić. Teraz należy tylko prosić o to by Verdas nie popełnił kolejnej gafy. Razem z kuzynką wychodzę ze szkoły i udajemy się na parking. Gdy Vils wysypuje całą zawartość swojej torebki na maskę samochodu w poszukiwaniu kluczyków, ja znudzona rozglądam się dokoła. Po chwili mój wzrok spostrzega tak dobrze mi znaną męską sylwetkę. Czysty 189 cm ideał, który oparty o swój samochód, bez najmniejszych skrupułów lustruje mnie wzrokiem.  Po chwili na jego twarzy wykwita kpiarski uśmieszek, a ja mimowolnie się rumienie.

- Mam! -krzyczy Vils która wreszcie znalazła kluczyki. Szybko wsiadamy do auta i obie w doskonałych humorach wracamy do domu.

*****************************************************
BONJOUR <3 ( taa care popisała się francuskim XD)
Mam nadzieję, że to u góry się wam spodobało :3
Jak dla mnie może być ^^
Next w piątek <3
Kocham CARE <3

Ps. Łapcie piosenkę, którą słucham od trzech dni na okrągło, może ma pewne pod teksy seksualne i bardzo brzydkie słowo w refrenie XD ale daje mi niesamowitego kopa i wenę do pisania <3